Rehabilitacja wzroku (terapia widzenia) polega na jego ćwiczeniu, tj. rozwijaniu umiejętności posługiwania się nim. Jej celem jest zwiększanie skuteczności wykorzystywania widzenia w codziennym funkcjonowaniu osoby słabowidzącej.
Po dokonaniu oceny aktualnego funkcjonowania wzrokowego należy opracować program intensywnej stymulacji wzroku. Starannie dobrane, uporządkowane ćwiczenia powinny ułatwić słabowidzącemu posługiwanie się wzrokiem na różne odległości i wykonywanie codziennych czynności.
Rehabilitacja wzroku obejmuje:
- stymulowanie do patrzenia,
- stymulowanie widzenia,
- rozwijanie podstawowych sprawności wzrokowych związanych z kontrolowaniem ruchów gałek ocznych (lokalizowanie bodźca, fiksacja, śledzenie, zbieżność, przenoszenie spojrzenia, wodzenie,przeszukiwanie),
- kształtowanie i doskonalenie percepcji przedmiotów trójwymiarowych,
- kształtowanie i doskonalenie percepcji form dwuwymiarowych (ilustracje),
- rozwijanie pojęć (identyfikowanie i nazywanie przedmiotów),
- doskonalenie pamięci wzrokowej,
- osiąganie większej sprawności wzrokowej (m.in. identyfikowanie obiektów na obrazkach, dobieranie obiektów i obrazków według określonych cech, odnajdywanie szczegółów na obrazkach prostych i złożonych, dopełnianie wzrokowe
- rozróżnianie i identyfikowanie związków zachodzących na obrazkach, znakach abstrakcyjnych i figurach),
- ocenę i modyfikację najbliższego otoczenia dziecka, by dopasować je do potrzeb i możliwości wzrokowych dziecka.
Ćwiczenia usprawniające wzrok dobiera się zależnie od etapu rozwoju widzenia, na którym znajduje się dziecko słabowidzące. Stymulując dziecko, należy zadbać o warunki, które sprawią, że stymulacja będzie bardziej efektywna. Ćwiczenia szczególnie z małymi dziećmi, powinny odbywać się w miłej atmosferze zabawy.
